Jeżeli jesteś początkującym administratorem stron na Facebooku, możesz nie wiedzieć, czym jest Edgerank. To algorytm, który decyduje, jakie treści widzimy na swoich tablicach. Mówiąc w wielkim skrócie: pilnuje, żebyśmy nie przegapili niczego istotnego.
Jak Edgerank sprawdza, co jest dla nas istotne? Analizuje, jak często wchodzimy w interakcje ze znajomymi/innymi stronami. Im częściej, tym większa szansa, że zobaczymy wpisy danego profilu. Ważny jest również typ publikowanej treści: jeżeli fanpage zamieszcza zdjęcia, to ujrzy je więcej fanów niż gdyby administrator wkleił link do artykułu.
Edgerank cały czas wzbudza kontrowersje. Programiści Facebooka często coś w nim zmieniają, przez co prowadzenie strony staje się momentami nieprzewidywalne. Mój stosunek do Edgeranka jest podobny do churchillowskiego zdania na temat demokracji: to najgorszy system, ale nic lepszego jeszcze nie wymyślono.
Zastanówmy się, jak wyglądałby Facebook bez Edgeranka. Wówczas widzielibyśmy każdą treść opublikowaną przez dowolną osobę i stronę. Lubimy średnio paręset z nich, dołóżmy do tego następnych kilka setek znajomych. To daje łącznie mnóstwo treści. Bez Edgeranka widzielibyśmy je w kolejności od najnowszego do najstarszego.
To by oznaczało tylko jedno: zanim dokopałbym się do jednego, interesującego posta sprzed pół dnia, musiałbym przewinąć kilka kilometrów ekranów pełnych zdjęć kotów, memów, kawy i selfie, itd.
Ktoś mógłby powiedzieć, że to kwestia umiejętnego zarządzania listą polubionych stron. Powiedzmy sobie szczerze – ilu nawet zaawansowanych użytkowników Facebooka ma tego typu porządek? Ilu wspomaga się narzędziami w rodzaju Manage Your Likes? Teraz chociaż odlubienie strony to prosty proces. Niektórzy pamiętają zapewne, jak mocno ta opcja była ukryta kilka zmian wyglądu portalu wcześniej.
Różne strony lubimy też z różnych powodów. To, że polubiłem stronę Esperanzy Spalding – mojej ulubionej współczesnej wokalistki jazzowej – nie oznacza, że chcę widzieć każdy jej wpis. Zrobiłem to z sympatii do jej twórczości, chcąc zamanifestować swój gust muzyczny. Edgerank pozwala mi to zakomunikować Facebookowi. Nie wchodzę ze stroną w interakcję, więc stopniowo widzę jej coraz mniej.
Znów mogą podnieść się głosy, że przecież Facebook pozwala ustawić, które strony chcemy śledzić, a które nie. Powodzenia w edukowaniu użytkowników, których pokonały tematyczne streamy w nowym (obecnie już zlikwidowanym) wyglądzie newsfeeda. Kilka procent z nich korzysta z list.
Edgerank zawiódł marketerów, przyzwyczajonych do zupełnie innego modelu korzystania z Facebooka. Na początku Mark Zuckerberg pokazywał nam apetyczny tort, a kiedy siedliśmy do stołu okazało się, że możemy zjeść co najwyżej jeden kawałek. Chcesz więcej? Płać. Tak jak zapłaciłbyś za czas i miejsce w każdym innym medium. Reklama na Facebooku – a publikowanie treści na fanpage’u również jest formą reklamy, nie tylko bannerki – nigdy nie będzie (już) darmowe.
A co Wy sądzicie o Edgeranku i zawirowaniach z nim związanych? Co Was boli, co Was cieszy? Piszcie w komentarzach!
Do przeczytania,
Artur Jabłoński
P.S.: Cały weekend spędzam w Katowicach na Intel Extreme Masters – jeżeli interesuje Was relacja z tego wydarzenia, obserwujcie mnie na Facebooku i Twitterze.
Przeczytaj także inne wpisy z kategorii Social Media:
Jest bardzo niekorzystny dla fanpage które nie należą do marek czy korporacji, a są prowadzone czysto for fun, czyli np. wszelkie fanpage nostalgiczne, o lokalnym zasięgu, tematyka II wojny – takie których twórcy angażują się w treści bez chęci czerpania zysku a po prostu po to by pokazać jakieś ciekawostki. Szkoda że na moim FP nie mogę pokazać jakieś treści wszystkim 19 tysiącom fanów, bo wtedy było by widać realne zaangażowanie.
A ja myślę, że to JA chciałbym mieć wybór.
To ja chciałbym decydować o ewentualnym ograniczeniu postów z danego profilu FB.
Czyli np. klikam na wiadomość z danego profilu i ustawiam ograniczenia do np. x postów dziennie/tygodniowo/miesięcznie itd.
EdgeRank to powód, dla którego nie ma sensu budować marki tylko na bazie komunikacji na FB. Trzeba budować swojego bloga, stronę, forum etc. A na FB jedynie anonsować swoją obecność. Bo potem ER obetnie połowę ludzi i będzie panika.
Jak ktoś chce inwestować duże pieniądze w budowanie fanpage (kupowanie lajków) to potem na pewno się zdziwi. Aktywność zerowa, zasięgi zerowe.
Przestałem myśleć o Edgeranku projektując komunikację, bo zwariowałbym. ER jest jak Bóg; nikt go nie widział, ale wszyscy w Kościele Social Media w niego wierzą. A prawda jest taka, że konstrukcją scenariusza najbliżej mu do Matrixa, więc nie warto skupiać się nad systemem, a zmusić system do skupienia się na ludziach. Facebook, jak każdy dominator, lubi wmawiać oraz imputować.
Z Edgerankiem jest jak z Yeti. Nikt nie wie dokładnie jak wygląda, ale wszyscy o nim mówią. Moim zdaniem nie warto zawracać sobie głowy czymś, na co nie mamy realnego wpływu. Powinniśmy oczywiście monitorować zmiany i dostosowywać na bieżąco strategię, w zależności od humoru Facebooka, ale dorabianie do tego teorii, to zwykła strata czasu. Lepiej poświęcić ten czas na zwiększenie budżetu reklamowego :)
„widzielibyśmy każdą treść opublikowaną przez dowolną osobę i stronę”
Poprawka.
Nie każdą. Tablica wyświetla wpisy z listy kontaktów oraz polubianych stron.
Gdyby więc nie było ER, każdy z nas widziałby CHRONOLOGICZNIE wszystko to, co w zamierzeniu poznania polubił lub nawiązał kontakt.
Konswekwencja byłaby niewyobrażalna wprost, dla znawców socjal media – ludzie w końcu widzieliby wpisy, dla których polubili strony. Mało tego,widzieliby je wtedy, gdy się pojawiły.
A gdyby przestali chcieć widzieć, znielubiliby strony.
Prosty mechanizm, ale jak widać, dla ekspertów od SM, nieznośnie nieakceptowalny.
Czemu zatem służy edge rank? To proste.
Manipulując zasadami wyświetlania, można przemycać na tablicę treści, których użytkownik nie zamawiał – czyli reklamy.
Pomijasz główny przekaz tego tekstu. Ludzie mają tyle polubionych stron i znajomych że wyświetlanie chronologiczne sprawiłoby, iż zamiast widzieć ważne rzeczy – np. szczególnie popularne zdjęcia koleżanki – widziałbym wszystko według świeżości, w tym mało istotne rzeczy jak nowe zbiory wirtualnej farmy, itd. To by się nie sprawdziło.
Ale to przecież od Ciebie zależy ile rzeczy lubisz. Facebook nie zmusza do lajkowania.
Jeśli ktoś jest głąb i lajkuje co popadnie, to ma śmietnik na tablicy.
Jeśli ktoś „zna proporcje” – widzi wszystko, czyta wszystko i jeszcze ma czas na pracę i życie.
Większość ludzi nie ma kontroli nad własnym newsfeedem, o której mówisz :)
Ale to nie powinno oznaczać zgody na tworzenie narzędzi zabierających kontrolę tym, którzy ją mają.
Wystarczyłby checkbox pt „jestem głąbem, filtruj za mnie”, i głupsza część populacji nie miałaby zgubnego wpływu na tych normalnych.
Czyż nie?
Są narzędzia, które pozwalają Ci odzyskać kontrolę: listy, precyzyjne ustawianie częstotliwości postów, notyfikacje na fanpejdżach, itd. FB dopasowuje się do większości, a większość jest leniwa i woli, żeby ktoś to robił za nich :)
Wystarczyłoby jedno okienko wyboru.
Kto chciałby być idiotą zaznaczyłby i zdał się na wielkiego brata w doborze treści.
Normalni ludzie sami ustawialiby co chcą widzieć i kiedy.
Tymczasem FB wszystkich traktuje jak idiotów.
Dlatego tak jak napisałem wcześniej, edgerank nie porządkuje newsfeeda. On umożliwia bezkarne dodawanie do niego treści, których nigdy byśmy nie chcieli oglądać czyli reklamy.